Onlara ‘Rabbiniz ne indirdi’ denildiğinde, ‘Eskilerin masalları’nı dediler

وَاِذَا ق۪يلَ لَهُمْ مَاذَٓا اَنْزَلَ رَبُّكُمْۙ قَالُٓوا اَسَاط۪يرُ الْاَوَّل۪ينَۙ ﴿٢٤﴾

24- “Onlara ‘Rabbiniz ne indirdi’ denildiğinde, ‘Eskilerin masalları’nı dediler.” 

لِيَحْمِلُٓوا اَوْزَارَهُمْ كَامِلَةً يَوْمَ الْقِيٰمَةِۙ وَمِنْ اَوْزَارِ الَّذ۪ينَ يُضِلُّونَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍۜ اَلَا سَٓاءَ مَا يَزِرُونَ۟ ﴿٢٥

25- Böyle demekle kıyamet gününde kendi günahlarının hepsini ve bilgisizce saptırdıkları kimselerin günahlarının da bir kısmını yükleneceklerdir. Dikkat edin, yüklendikleri günah ne kötüdür.

Ayeti kerimede geçen “esatir” kurguya dayalı saçmalıklarla dolu hikâyeler demektir. Onlar ruhları ve akılları ile ilgili durumları hayat şartlarını ve insanların yaşayış biçimlerini, toplumun ilişkilerini, insanlığın geçmişi, şu andaki ve geleceği ile ilgili durumlarını bir bir ele alıp düzenleyen, problemlerini çözüme kavuşturan Kur’an hakkında böyle bir yakıştırmada bulunuyorlar. Kur’an’ı bu şekilde nitelemelerinin sebebi, onun eski milletlerin hikâyelerini içermesidir. Bu da onları inkâra ve şımarıklığa sürüklemiştir. Böylece hem kendi günahlarını, hem de bu sözlerle yoldan çıkardıkları, Kur’an ve imandan alıkoydukları cahil ve gerçeği bilmeyen insanların bir kısım günahlarını yüklenmişlerdir. İfade bu günahları gayet ağır yükler olarak tasvir etmektedir. Aman ne kötü bir yük, ne kötü bir ağırlık! Bu günah yükleri insanın belini büktüğü gibi, ruhlarını da çökertmektedir.  

İbn-i Ebi Hatem, Süddi’den rivayet ediyor ki: Kureyş bir ara toplanıp: “Muhammed tatlı dilli bir adamdır. Bir adamla konuştuğunda aklını çeler. Bu nedenle içinizden seçkin, soylu, ileri gelen bazı adamlarınızı belirleyin ve onları Mekke’nin tüm yollarına her gece ya da iki gecede bir salın. Onunla görüşmeye gelen birini gördüklerinde onu bu işten vazgeçirsin” dediler. Bunun üzerine görevlendirdikleri insanlar yollara döküldüler. Dışardan Mekke’ye gelmiş, kavminin adına Muhammed’in neler söylediklerini öğrenmek isteyen herkesi yolda yakalıyorlardı. Kendilerine ulaşan bu yabancı adama yaklaşarak; `ben falan oğlu falanım’ diyerek soy kütüğünü ona bildirir ve `ben sana Muhammed hakkında bilgi vereyim’ derdi. `O yalancı bir adamdır. Onun peşinde gidenler sadece beyinsizler, köleler ve hiçbir işe yaramayanlardır. Kavminin ileri gelenleri ve seçkinleri ise ondan ayrılmış bulunmaktadır’ der, gelen elçi de geri dönerdi. İşte Allah Tealâ buyuruyor ki:

“Kendilerine “Rabbiniz ne indirdi?” diye sorulduğunda “Bunlar eskilerin masallarıdır” derler.”

Eğer bu elçi yüce Allah’ın kendisine doğru yolu nasip ettiği birisi ise kendisine aynı şeyi dediklerinde, o da şu karşılığı verirdi: “Eğer ben bir günlük uzaklıktan gelir ve bu adamı görmeden dönersem, geri döndüğümde kavmimi aydınlatacak bilgi elde etmeden gidersem milletime çok kötü bir elçilik örneği vermiş olurum” der ve Mekke’ye girerdi. Mü’minlerle karşılaşır ve Muhammed’in ne dediğini onlara sorarlardı. Onlar da iyi bir adamdır.. derlerdi.”

 FİZİLALİL KUR’AN

Ayet,i Celilede, insanları hak yoldan saptıran kimselerin, saptırdıklarının günahlarının bir bölümünü de yüklenecekleri ifade edilmektedir. Bu ifadeden, saptmlanların günahlarının hafifleyeceği anlaşılmamalıdır.

Peygamber efendimiz (s.a.v.) bir Hadis-i Şerifinde şöyle buyuruyor:

“Kim, insanları doğru yola davet ederse, ona, kendisine tabi olacak kimselerin mükâfatı kadar mükafat vardır. Verilen bu mükâfat, onlardan herhangi birinin mükâfatını eksiltmeyecektir. Kim de sapıklığa çağırırsa, ona, kendisine uyan kişinin günahı kadar günah vardır. Yüklenilen bu günah da, onlardan herhangi birinin günahını eksiltmeyecektir. 

  TABERİ TEFSİRİ